Pinhole photos of my participation in the big photo exhibition “I, bridge-builder -Who am I in the war?” at Музей Гетьманства (The Hetman Museum) in Kyiv, Ukraine.
As part of Pavlovka Pinhole Fest 2022 by Pavlovka ArtGallery , in the midst of war.
For these photos, I used the handmade – full manual pinhole camera Zero Image 2000, in 6×6 format.
Οι pinhole φωτογραφίες της συμμετοχής μου στη μεγάλη έκθεση φωτογραφίας “I, bridge-builder -Who am I in the war?” στο Музей Гетьманства (The Hetman Museum) στο Κίεβο, Ουκρανία.
Στο πλαίσιο του Pavlovka Pinhole Fest 2022 της Pavlovka ArtGallery, εν μέσω πολέμου.
Για τις συγκεκριμένες φωτογραφίες χρησιμοποίησα τη χειροποίητη pinhole κάμερα Zero Image 2000, 6×6 format.
Art as a bridge
A glass cube
with its geometry
and strict lines left on the grass
in front of the ruins.
An artistic element
placed in a
dystopian environment.
Art is a cultural path,
it promotes peace and
it criticizes war.
The Unknown Soldier
Trees lying and standing,
among the ruins of the war.
Like humans,
some have given their lives
and some are still fighting.
Trees, like people.
People, like trees.
The roots do not rot.
Memory as a bridge
A lost house,
haunted by absences.
The lost faces and images,
spaces and senses,
smells and sounds,
exist within us
through memory.
Memory is a bridge
between loss
and existence.
Suffering as a bridge
In the ruins
I accidentally saw hidden,
the symbol of the cross
with a black cloth
– like a screaming flag –
wrapped around it.
And through this image
emerged the pain
of the martyrdom of a country
experiencing war
but also the redemptive course
from the wound
to the final healing.
Η Τέχνη ως Γέφυρα
Ένας γυάλινος κύβος με τη γεωμετρία και τις αυστηρές γραμμές του αφημένος στα χόρτα μπροστά στα ερείπια.
Ένα εικαστικό στοιχείο τοποθετημένο μέσα σε ένα δυστοπικό περιβάλλον.
Η τέχνη σαν δρόμος πολιτισμού, προάγει την ειρήνη και
κριτικάρει τον πόλεμο.
Ο Άγνωστος Στρατιώτης
Δέντρα ξαπλωμένα κι όρθια, στα χαλάσματα του πολέμου.
Όπως οι άνθρωποι…
κάποιοι έδωσαν τη ζωή τους
και κάποιοι αγωνίζονται ακόμη. Δέντρα σαν άνθρωποι.
Άνθρωποι σαν δέντρα.
Οι ρίζες δεν σαπίζουν.
Η Μνήμη ως γέφυρα
Ένα σπίτι που χάθηκε, στοιχειωμένο από τις απουσίες. Τα πρόσωπα και οι εικόνες,
οι χώροι και οι αισθήσεις,
οι οσμές και οι ήχοι που χάθηκαν,
υπάρχουν μέσα μας
μέσα από την μνήμη.
Η μνήμη είναι γέφυρα
ανάμεσα στην απώλεια
και την ύπαρξη.
Ο Πόνος ως γέφυρα
Στα χαλάσματα
είδα τυχαία κρυμμένο
το σύμβολο του σταυρού
με ένα μαύρο πανί
τυλιγμένο πάνω του
σαν σημαία που κραυγάζει.
Και μέσα από αυτή την εικόνα
αναδύθηκε ο πόνος
του μαρτυρίου μιας χώρας
που βιώνει τον πόλεμο
αλλά και η λυτρωτική πορεία από την πληγή μέχρι την αντίπερα όχθη της τελικής επούλωσης.