Destination, Kea.
I know this Greek island well.
But it has always something new to reveal to me.
This time it was not the landscapes or the sea nor the trees or the rocks.
It was a house. An old traditional house in the village of “Chora”,
large and proud, from the middle of the 19th century
exposed to salt and winds.
This house has hosted me many times but now
it spoke to me in its secret language.
This time I was touched by the aura of its history
and of the people who lived there.
In a few minutes, I had already decided
that I would shoot a collection of still life photographs
with any object I could find in the house
and had some story to tell me.
I kept each frame simple by setting the objects usually in pairs.
I felt like I was leaving more space and time
in the stories they could tell.
I imagined each object like an actor
who came on a dark stage to say his monologue
or his own lines of dialogue interacting with the space,
with the camera, with me.
For hours, I conversed this way with the house and its spirits,
in this quirky one “Séance”!
Προορισμός η Κέα.
Το νησί αυτό το ξέρω καλά.
Πάντα όμως έχει κάτι καινούριο να μου φανερώσει. Αυτή τη φορά δεν ήταν τα τοπία ή η θάλασσα, ούτε τα δέντρα και οι βράχοι.
Ήταν το σπίτι. Ένα παλιό παραδοσιακό σπίτι στη μέση της Χώρας,
μεγάλο και αγέρωχο, από τα μέσα του 19ου αιώνα εκτεθειμένο στην αλμύρα και τους ανέμους.
Πολλές φορές με έχει φιλοξενήσει το σπίτι αυτό,
τώρα όμως αποφάσισε να μου μιλήσει με την κρυφή του γλώσσα,
να με αγγίξει η αύρα της ιστορίας του και των προσώπων που πέρασαν
και έζησαν εδώ.
‘Ήταν πια φανερό ότι θα φωτογράφιζα
μια συλλογή από νεκρές φύσεις
με ότι έβρισκα στο σπίτι και είχε κάποια ιστορία
ή αίσθηση να μου διηγηθεί.
Κράτησα λιτό το κάθε καρέ στήνοντας συνήθως τα αντικείμενα σε ζεύγη.
Ένιωθα πως έτσι αφήνω περισσότερο χώρο και χρόνο για να αναπτυχθούν οι ιστορίες που θα μπορούσαν αυτά να πουν.
Φαντάστηκα το κάθε αντικείμενο σαν ηθοποιό
που ήρθε στην σκοτεινή σκηνή να πει το μονόλογο του
ή τις δικές του γραμμές του διαλόγου αλληλεπιδρώντας με το χώρο,
με την κάμερα και με εμένα.
Για αρκετές ώρες συνομιλούσα με τον τρόπο αυτό με το σπίτι και τα πνεύματά του, σε αυτή την ιδιόρρυθμή “σεάνς”.
